Τι είναι η Κιρσοκήλη;

Είναι η ελικοειδής διάταση των φλεβών του όρχεως και πρόκειται για φλεβική ανεπάρκεια (όπως οι κιρσοί στα πόδια). Συνήθως, πιο συχνά παρατηρείται στον αριστερό όρχι, και αυτό οφείλεται σε ανατομικούς λόγους.

 

Οι φλέβες, κανονικά, επιτρέπουν την κίνηση του αίματος από την περιφέρεια του σώματος προς το κέντρο και από τις μικρότερες προς τις μεγαλύτερες φλέβες. Η αντίστροφη αυτή κίνηση του αίματος επιτυγχάνεται χάρη σε ειδικές βαλβίδες που έχουν οι φλέβες και δεν επιτρέπουν στο αίμα να κινηθεί προς τα πίσω. Όταν ανεπαρκούν οι βαλβίδες, το αίμα παλινδρομεί από τις μεγαλύτερες προς τις μικρότερες και από εκεί στον όρχι· αυτή η κατάσταση έχει ως συνέπεια την κιρσοειδή διεύρυνση των σπερματικών φλεβών και τη λεγόμενη παλινδρόμηση του φλεβικού (χρησιμοποιημένου και χωρίς θρεπτική αξία) αίματος μέσα στον όρχι. Αποτέλεσμα είναι η αδυναμία εισόδου ικανής ποσότητας αρτηριακού αίματος στον όρχι, λόγω του ότι το φλεβικό αίμα λιμνάζει μέσα σε αυτόν.

 

Τι μπορεί να προκαλέσει η κιρσοκήλη;

Σε κάποιους ασθενείς, η κιρσοκήλη μπορεί να προκαλέσει:

• Ήπια συμπτώματα πόνου ή αισθήματος βάρους ή δυσφορίας στον όρχι.
• Να εμποδίσει την ομαλή ανάπτυξη του όρχεως που πάσχει.
• Να επηρεάσει το σπέρμα και συνεπώς τη γονιμότητα.

 

Πώς γίνεται η διάγνωση της κιρσοκήλης;

Συνήθως, η κιρσοκήλη ανακαλύπτεται τυχαία από τον ίδιο τον ασθενή ή τον γιατρό. Στην ψηλάφηση του όρχεως, δίνεται η εντύπωση μιας μαλακής μάζας, η οποία δεν έχει σαφή όρια. Χαρακτηριστικό είναι ότι η μάζα αυτή μειώνεται, όταν ξαπλώσει ο ασθενής, ενώ μεγαλώνει στην όρθια θέση και στην  αύξηση της πίεσης μέσα στην κοιλία (όταν σφίγγουμε την κοιλιά μας, όπως με τη σωματική άσκηση, την ανύψωση βάρους, τις αθλοπαιδιές). Αυτό γίνεται, επειδή οι φλέβες αδειάζουν στην ύπτια θέση, ενώ γεμίζουν απότομα στην όρθια. Η επιβεβαίωση γίνεται με υπερηχογραφικό έλεγχο (έγχρωμο triplex). Η ταξινόμηση της κιρσοκήλης είναι χρήσιμη για την κλινική πράξη και είναι η παρακάτω:

• Υποκλινική: Δεν είναι ορατή, ούτε στην ηρεμία ούτε στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, αλλά διαγιγνώσκεται με τον υπερηχογραφικό έλεγχο.
• 1ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης αλλά όχι στην ηρεμία.
• 2ου βαθμού: Είναι ψηλαφητή στην ηρεμία, αλλά δεν είναι ορατή.
• 3ου βαθμού: Είναι ορατή στην ηρεμία.

 

Επηρεάζει η κιρσοκήλη τη γονιμότητα;

Η κιρσοκήλη εμφανίζεται περίπου στο 11,7 % των ενήλικων αντρών και στο 25,4% που έχουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Η ακριβής σχέση μεταξύ της αντρικής γονιμότητας και της κιρσοκήλης είναι άγνωστη, αλλά είναι σαφές ότι το σπέρμα βελτιώνεται μετά τη χειρουργική διόρθωσή της, εφόσον γίνει έγκαιρα. Επίσης, φαίνεται ότι η κιρσοκήλη προκαλεί βλάβες στο DNA των σπερματοζωαρίων, οι οποίες αντιστρέφονται μετά την αντιμετώπισή της.

 

Έχω κιρσοκήλη, πρέπει να την αντιμετωπίσω;

Σε ένα ποσοστό ασθενών, η κιρσοκήλη προκαλεί μία προοδευτική βλάβη των όρχεων, η οποία συνδέεται με υπογονιμότητα. Η χειρουργική αποκατάστασή της μπορεί να είναι αποτελεσματική σε αυτούς τους ασθενείς. Η κιρσοκήλη πρέπει να θεραπεύεται σε :

• Παιδιά, στα οποία τεκμηριωμένα, με υπερηχογραφικό έλεγχο, φαίνεται πως υπάρχει καθυστέρηση στην ανάπτυξη του όρχεως.
• Σε άντρες με επηρεασμένο σπέρμα, που έχουν κλινική κιρσοκήλη και υπογονιμότητα για 1 τουλάχιστον χρόνο. Η υπογονιμότητα δεν πρέπει να οφείλεται σε άλλους λόγους.

Η υποκλινική κιρσοκήλη δεν πρέπει να χειρουργείται.

 

Πώς αντιμετωπίζεται η κιρσοκήλη;

Η θεραπεία της κιρσοκήλης είναι χειρουργική, όπου γίνεται διακοπή της κυκλοφορίας των σπερματικών φλεβών. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, από τις οποίες τα καλύτερα αποτελέσματα έχει η μικροχειρουργική. Η τομή είναι πολύ μικρή, γίνεται δίπλα στο πέος, δεν διανοίγονται οι κοιλιακοί μύες, και ο ασθενής εξέρχεται από το νοσοκομείο την επόμενη ημέρα, επιστρέφει δε στις δραστηριότητες του μέσα σε 3 ημέρες. Σε κάποια κέντρα, εφαρμόζονται και άλλες τεχνικές, που όμως δεν έχουν καλύτερα αποτελέσματα, αντίθετα αυξάνουν το κόστος (π.χ. λαπαροσκοπική).

 

Μετά την επέμβαση, τι να περιμένω;

Επειδή το όσχεο είναι ένας σάκος χαμηλής πίεσης που κρέμεται έξω από το σώμα, είναι πιο επιρρεπής σε αιμορραγία. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να παραμείνετε αδρανείς την επόμενη ημέρα μετά το χειρουργείο.

Το πρήξιμο και οι μώλωπες των όρχεων δεν είναι ασυνήθιστες για τις πρώτες 48 ώρες μετά το χειρουργείο. Συχνά, πρήξιμο ή ο μώλωπας μπορεί να επεκταθεί στον άξονα του πέους. Μπορεί να θέλετε να χρησιμοποιήσετε μια σακούλα με κατεψυγμένα μπιζέλια τυλιγμένα σε μια πετσέτα για να βοηθήσετε μειώστε το πρήξιμο.

 

Διατροφή και δραστηριότητα μετά από χειρουργική επέμβαση

• Κοιλιακή διάταση, δυσκοιλιότητα ή φούσκωμα: Πάρτε ένα Colace OTC. Εάν δεν έχετε κίνηση μετά

24 ώρες είναι καλό να χρησιμοποιείτε υπόθετο Ducolax. Μην καταπονείτε κατά τη διάρκεια του εντέρου σας κατά τη διάρκεια της κίνησης.

• Μετά τη χειρουργική επέμβαση θα σας δοθούν διαυγή υγρά όπως ζωμός, χυμοί ή Jello. Καθώς είστε σε θέση να το ανεχτείτε,

θα επιστρέψετε σε μια κανονική δίαιτα.

• Θα σας ζητηθεί να περπατήσετε αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση για να επαναφέρετε την κυκλοφορία, την αναπνοή και τη λειτουργία του εντέρου

κανονικός. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την πρόληψη εμφάνισης θρόμβων αίματος.

• Αποφύγετε κάθε δραστηριότητα για 2-3 ημέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση για να επιτρέψετε στα μικρά αιμοφόρα αγγεία στους όρχεις να επουλωθούν. Έξω από το παράθυρο των τριών ημερών, μπορείτε να περπατήσετε και να αρχίσετε να προσθέτετε σταδιακά δραστηριότητα όπως ανέχεται το σώμα σας

• Μπορείτε να κάνετε ντους 48 ώρες μετά το χειρουργείο. Φροντίστε να ξεπλύνετε προσεκτικά το σημείο της τομής και να στεγνώσετε. Αποφύγει μούλιασμα κάθε είδους (μπανιέρα, υδρομασάζ, λίμνη, πισίνα κλπ) μέχρι να γίνει η τομή πλήρως θεραπευμένο.

• Η πληγή σας θα πρέπει να αρχίσει να επουλώνεται σε 1-2 ημέρες και τα απορροφήσιμα ράμματα σας να εξαφανίζονται σε 10-12 μέρες.

• ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ να σηκώνετε οποιοδήποτε βάρος πάνω από 15 κιλά για τις δύο πρώτες εβδομάδες μετά το χειρουργείο.

Μετά τη διαδικασία, εάν αντιμετωπίζετε κάποιο από τα παρακάτω, επικοινωνήστε με το γραφείο μας:

• Η τομή σας γίνεται όλο και πιο κόκκινη, πρησμένη ή ζεστή στο άγγιγμα.
• Πυρετός άνω των 101 ° F, ανεξέλεγκτος πόνος, ναυτία ή έμετος.
• Τομή αποστράγγισης που έχει κίτρινο ή πρασινωπό χρώμα.