Νόσος Peyronie (Περονί) – Κάμψη πέους
ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Τι είναι η νόσος Peyronie;
Η Νόσος του Peyronie (Περονί) χαρακτηρίζεται από το σχηματισμό ουλώδους ιστού στον ινώδη χιτώνα, που περιβάλλει τα στυτικά σώματα του πέους. Στη οξεία φάση προκαλεί πόνο, καμπυλότητα, και κάμψη, συνήθως κατά τη διάρκεια της στύσης. Αργότερα, στη χρόνια φάση χαρακτηρίζεται από την κάμψη του πέους (στράβωμα πέους), η οποία όταν είναι πολύ μεγάλη, εμποδίζει την είσοδο του πέους στον κόλπο και τη σεξουαλική επαφή.
Από πού προέκυψε η ονομασία της;
Η Νόσος Περονί πήρε την ονομασία της από τον Γάλλο Gigot de la Peyronie, ο οποίος ήταν Χειρουργός του Λουδοβίκου 15ου και δημοσίευσε άρθρο τo 1743, το οποίο αφορούσε μια ομάδα ασθενών που παρουσίαζαν αυτό το πρόβλημα.
Ιστορικά μιλώντας, η πρώτη αναφορά στην νόσο, έγινε από τον Gabriele Falloppio (Fallopius), ο οποίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους ανατόμους και ιατρούς του 16ου αιώνα. Αξίζει ωστόσο να αναφερθεί, πως κανείς από τους προαναφερθέντες δεν ήταν αυτός που ανακάλυψε τη νόσο, καθώς υπάρχουν στοιχεία της ύπαρξής της από τον 6ο αιώνα π.Χ.
Συχνότητα της νόσου Peyronie
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε το 1995 από το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, η νόσος του Peyronie εμφανίζεται σε περίπου 1% των ανδρών. Είναι πιο συνηθισμένο μεταξύ των ηλικιών 45 και 60, αλλά το ίδιο συμβαίνει και σε νεαρούς και ηλικιωμένους άνδρες. Η ακριβής συχνότητα είναι δύσκολο να μελετηθεί εξάλλου, λόγω της απροθυμίας των ασθενών να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια για την πάθησή τους.
Αιτιολογία της νόσου Peyronie
Η ακριβής αιτία της νόσου του Peyronie είναι άγνωστη, αλλά πιθανολογείται ότι συχνά προκαλείται από τραύμα στο πέος (π.χ. τραυματισμού σε πολύ έντονη σεξουαλική δραστηριότητα).
Η νόσος του Peyronie έχει συνδεθεί επίσης με ανεπάρκεια βιταμίνης Ε.
Συμπτώματα της νόσου Peyronie
Τα συμπτώματα που εμφανίζει η νόσος Peyronie περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Δημιουργία μιας σκληρής πλάκας στην επιφάνεια του πέους
- Πόνος κατά τη διάρκεια της στύσης
- Καμπύλη στο πέος κατά τη στύση
- Παραμόρφωση του πέους (π.χ. εσοχές, βράχυνση)
- Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο πόνος και η καμπυλότητα προκαλεί στυτική δυσλειτουργία
Διάγνωση της νόσου Peyronie
Η διάγνωση πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά από έναν έμπειρο Ουρολόγο Ανδρολόγο και περιλαμβάνει ένα πλήρες ιστορικό, το οποίο διερευνεί τα εξής:
- Τραυματισμό
- Κάταγμα του πέους
- Τη διάρκεια των συμπτωμάτων
- Τη σεξουαλική συμπεριφορά
- Την επώδυνη στύση
- Τη μείωση ή την αύξηση μήκους του πέους
- Τον εντοπισμό ενδεχόμενων συνοδών νοσημάτων (πχ σακχαρώδης διαβήτης, αρτηριακή υπέρταση, αυτοάνοσα νοσήματα)
Οι κλινικές εξετάσεις πραγματοποιούνται πάντα όταν το πέος είναι χαλαρό (χάλαση), αλλά και σε στύση και στη συνέχεια εξετάζεται η ύπαρξη ή μη σκληρίας που εντοπίζεται κατά την ψηλάφηση, η κάμψη του πέους, όπως και η ύπαρξη ή μη πόνου κατά την στύση.
Οι διαγνωστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:
- Δυναμικό υπερηχογράφημα TRIPLEX πέους
- Απεικόνιση του πέους με μαγνητική τομογραφία
Ποιες είναι οι φάσεις της νόσου Peyronie;
Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε πως ένα βασικό χαρακτηριστικό της νόσου, είναι η απρόβλεπτη πορεία της. Ο ασθενής, μπορεί στα αρχικά στάδια, να παρατηρήσει μια αυτόματη βελτίωση, ακόμα και πλήρη υποστροφή μιας έντονης κάμψης.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπου μπορεί να εμφανιστεί μια καλπάζουσα πορεία, η οποία εκδηλώνεται με την προσβολή ολόκληρου του πέους και συνοδεύεται από έντονη ασβεστοποίηση και σοβαρή στυτική δυσλειτουργία.
Σχεδόν σε όλους τους ασθενείς, οι πόνοι εξαφανίζονται πλήρως και αυτόματα σε ένα διάστημα 1 – 2 χρόνων. Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος Peyronie περνά από 2 φάσεις:
- Οξεία – Σε αυτή τη φάση, εντοπίζεται συχνά πόνος κατά τη στύση και το πέος παρουσιάζει δυσμορφία.
- Χρόνια – Στη δεύτερη αυτή φάση, σταματά η επώδυνη στύση, ενώ η δυσμορφία του πέους σταθεροποιείται και γίνεται μόνιμη.
Θεραπεία για τη νόσο του Peyronie
Ο στόχος της θεραπείας είναι να μειώσει τον πόνο και να διατηρήσει τη σεξουαλική λειτουργία. Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη αποτελεσματική θεραπεία και συστήνουμε σε όλους τους ασθενείς μας να περιμένουν μέχρι να σταθεροποιηθεί η πάθηση τους, περίπου μετά από 1 έτος, προτού υποβληθούν σε χειρουργική αποκατάσταση.
Συντηρητική θεραπεία
Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα από το στόμα. Συμπληρώματα βιταμίνης Ε και δισκία αμινoβενζoϊκού καλίου μπορούν να ληφθούν για αρκετούς μήνες. Χημικές ουσίες όπως η βεραπαμίλη, ένα ένζυμο που διασπά το συνδετικό ιστό (κολλαγενάση), και τα στεροειδή (π.χ. κορτιζόνη) μπορούν να εγχυθούν μέσα στην πλάκα ή μέσω ιοντοφόρησης.
Τελευταία, εμφανίστηκαν και κάποιες τεχνικές με τη χρήση κρουστικών κυμάτων, αλλά τα αποτελέσματα αυτών των μεθόδων είναι φτωχά και αμφιλεγόμενα. Mε αυτές τις θεραπείες μπορεί να συμβεί ατροφία των ιστών και τα επιτυχή αποτελέσματα δεν είναι καλά τεκμηριωμένα.
Χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία της νόσου του Peyronie
Η χειρουργική θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις που δεν ανταποκρίθηκαν στη συντηρητική θεραπεία. Οι χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούμε, είναι είτε συρραφής, ή με χρήση μοσχεύματος ή με ταυτόχρονη τοποθέτηση και πεϊκής πρόθεσης.
Γενικά, η αφαίρεση της πλάκας αφήνει πίσω ένα έλλειμα, που απαιτεί ένα μόσχευμα, είτε από άλλη περιοχή του σώματος του ασθενούς, είτε τεχνητό ιστό και μπορεί να οδηγήσει σε μερική απώλεια της στυτικής λειτουργίας (π.χ. λιγότερη ακαμψία). Η Nesbit διαδικασία συρραφής απεναντίας, μειώνει το μήκος του πέους σε στύση.
Έτσι επιτυγχάνεται τέλεια σκληρότητα αλλά και ευθειασμός του πέους. Η διαδικασία αυτή μπορεί να συνδυαστεί με τομές και δερματικά μοσχεύματα, για την αποτελεσματική μείωση της καμπυλότητας.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αποκατάστασης, οι ασθενείς συνίσταται να αποφεύγουν τη σεξουαλική δραστηριότητα. Τα αντιβιοτικά είναι επίσης απαραίτητα, για τη μείωση του κινδύνου για λοίμωξη.
Πρόγνωση της νόσου του Peyronie
Η πρόγνωση για τη διατήρηση της σεξουαλικής λειτουργίας είναι καλή, όταν η θεραπεία ξεκινά εντός 6 μηνών από τη σταθεροποίηση των συμπτωμάτων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το κόστος του χειρουργείου, επικοινωνήστε άμεσα με τον Χειρουργό Ουρολόγο Ανδρολόγο Ιωάννη Μπελημπασάκη.
